De olifantjes van Bernard

In de stallen van paleis Het Loo werd zoals u weet gisteren de olifantenverzameling van wijlen Prins Bernhard geveild. Voor de gewone man is zo'n olifantje natuurlijk niet weggelegd, want die moet zijn zuurverdiende centjes apart houden voor het nieuwe ziektenkostenstelsel en de hogere energierekening. Waarom moeten die dingen trouwens zo nodig worden verkocht? Hij heeft ze merendeels toch zelf ook voor niks gekregen? Ik zou zeggen: verdeel ze willekeurig onder het volk. Of stuur de kleine Amalia ermee naar de koninginnedagvrijmarkt.

Zelf had ik trouwens nog een mazzeltje. Ik hád al een olifantje van Bernhard. Een week na zijn overlijden reed ik langs Soestdijk en wat lag daar bij het vorstelijke vuilnis? Precies, een olifantje! Het was het koninklijke knuffeldier! Het beest was vast en zeker nog door 'mammie' Juliana voor hem gebreid.
De prins-gemaal had er zo te zien decennia lang mee geslapen, want het olifantje was danig verfomfaaid. Het zat bovendien vol vlekken van pijptabakssap en kwijl. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat Bernard de gewoonte had om met het slurfje in z'n mond te slapen.

Maar goed, na vier keer in de wasmachine en de nodige liters Robijntje (dat schijnt speciaal voor knuffeldieren te zijn) was het olifantje weer aardig toonbaar. Voorwaar een uniek collector's item en helemaal gratis voor niets. Zoals het hoort natuurlijk...

Geef een reactie: