traditie
Donderdag 10 Maart 2005 in categorie Lezen
Vroeger hield ik niet van tradities. Het was bovendien erg onhandig om er wél van te houden. Al gauw werd je voor een rechtse bal gehakt versleten en dat wilde je niet. Veel tradities verdwenen overigens vanzelf.In Oxford wordt één hoogleraar al sinds 1708 niet benoemd, maar gekozen. Het is de poëziehoogleraar. Eens in de vijf jaar mogen alle afgestudeerden hun voorkeur laten blijken voor de nieuwe prof. Daarvoor moeten ze dan wel persoonlijk naar Oxford komen, stemmen per volmacht is niet toegestaan. In toga stemmen zoals amper vijftien jaar geleden hoeft niet meer.
Winnaar van vorig jaar was Christopher Ricks, een 71-jarige professor die honderden gedichten uit zijn hoofd kent. Hij won de verkiezing met 214 stemmen. Beroemde voorgangers van Ricks waren W.H.Auden en Nobelprijswinnaar Seamus Heany. Eén van zijn ex-studenten was zelfs met het vliegtuig uit New York overgekomen om op Ricks te kunnen stemmen. Een andere kandidaat was de beroemde Canadese dichteres, Anne Carson. "Zelf zou ik op Carson gestemd hebben," relativeerde Ricks zijn eigen verkiezing op typisch Engelse wijze.
Behalve dat hij een kenner is van bijna alle grote Engelstalige poëzie, weet Ricks erg veel over Bob Dylan. Hij analyseerde alle teksten van Bob, vroeger Koning der Anarchisten en kwam in een 500 paginas tellend boek, Dylan's Visions of Sin, tot verbluffende ontdekkingen. Dylan zou stukken van zijn songteksten ontleend hebben aan T.S.Eliot en John Donne, concludeerde Ricks. Bob Dylan vond dit interessant en nodigde Ricks uit om backstage een gesprekje te hebben.
Ricks trekt overigens volle collegezalen. Zou dat komen door het enthousiasme van de man of doordat er geen studiepunten te behalen zijn en iedereen dus rustig kan luisteren? Studenten luisteren ademloos naar de verhalen en declamaties van de bejaarde prof, die er terloops in slaagt de belangstelling voor poëzie tot grote hoogte op te stuwen. De toehoorders willen opeens de volkomen vergeten dichter Barnes gaan kopen, ze luisteren met andere oren naar Bob Dylan en kijken zelfs met dichtersogen naar de wereld. Lef heeft Ricks zeker. Zelf relativeert hij dat: "Als mensen zeggen dat ik zoveel lef heb, dan is dat alleen omdat op universiteiten lafheid troef is. Ik ben juist een enorme traditionalist."
Tegenwoordig houd ik erg van tradities, vooral als ze door Christopher Ricks in ere worden gehouden. Je zou haast gaan denken dat we het in Nederland ook maar moeten doen, zo'n profverkiezing. Maar ik ben bang dat het weer een gehypte internetblur wordt, waarbij de meest grote klungel wint.
Ik ga af en toe wel naar Oxford.
| Tweet |
