voorbije boekenweek

Dinsdag 23 Maart 2004 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Ter gelegenheid van de voorbije boekenweek permitteer ik mij twee gedachten op te schrijven. Meestal slingeren mijn gedachten hier los rond, maar nu kan ik ze plaatsen 'in het kader van'.

De eerste. Mijn vriend en gewaardeerde collega is bijzonder erudiet. Ikzelf eigenlijk ook wel een beetje, maar hij onthoudt wat hij heeft gelezen en ik niet. Dat is echt een gebrek, moet ik u zeggen, want je kunt nooit eens lekker dikdoend uit de hoek komen. Soms denk ik wel eens: waarom zou ik nog de moeite nemen om een boek te lezen, een film te gaan zien? Ik heb het namelijk ook met films. Voor mij is het vluchtig vermaak en een beetje stoer name-droppen of citaten strooien is er later niet meer bij.

Waarschijnlijk ben ik meer auditief ingesteld. Vertel mij een verhaal en het blijft mij stukken beter bij. Daarom moet er wat mij betreft méér worden voorgelezen. Er moeten net zoveel professionele voorlezers komen als er vertalers zijn. Het voorgelezen boek mag niet alleen voorbehouden zijn aan de blinde of slechtziende. Een fijn stuk literatuur verdient tevens een luxe uitgave op audio-DVD. In gezelschap kun je vragen: "Heb je de nieuwste van Japin al gehoord?"

Lekker in slaap vallen met een boek, dat lijkt me wel.

De tweede. Mijn vriend en gewaardeerde collega zegt tegen mij dat we dat niet meer gaan doen, van die jonge schrijvers interviewen. Ik vraag hem waarom niet, maar ik begrijp intussen wel waar hij heen wil. Ze hebben kutjandorie nog zo verdomde weinig te melden! Ik probeer het recentelijk door ons geïnterviewde aanstormend talent nog een beetje te verdedigen, maar bij gebrek aan argumenten moet ik het al snel opgeven.

Het zit de jonge schrijver tegenwoordig in dat opzicht ook niet mee. Een echte rotjeugd, traditioneel toch de opstap naar het schrijverschap, is sinds de jaren zeventig steeds zeldzamer geworden. En mocht je er al slachtoffer van zijn geweest, dan ben je door het hulpverleningscircuit al dusdanig verstikt en murw gemaakt dat je de pure beleving toch niet meer op papier krijgt.

Wie heeft er nog alle hoeken van de kamer gezien dankzij een dagelijks dronken vader? Wie heeft er tegenwoordig nog gezucht onder de theologische terreur van het streng gereformeerde gezin? Wie heeft er nog honger geleden, is er nog dagenlang opgesloten in kelder of kolenhok?

Aan de andere kant zit de lezer er waarschijnlijk ook niet meer op te wachten. De lezer is verwend. Er worden nog genoeg kinderen misbruikt en mishandeld, maar hun verhalen zijn al uitbehandeld in de actualiteitenrubrieken. Daar zit je dan als jonge schrijver. Met je in goede harmonie gescheiden ouders die nog regelmatig met hun nieuwe partners gevieren naar Zuid-Frankrijk op vakantie gaan. Het is om wanhopig van te worden!



O, vergeten: Audioboek van Thomas Rosenboom nog steeds bij de VPRO.

[Aantal woorden: 571 - Aantal keer gelezen: 3]

Tweet

 

 

 

Geef een reactie: