kinderverhaaltje
Zondag 04 Mei 2003 in categorie Vertellingen
In de schaduw van een appelboom, in de verder zonovergoten tuin, zat de componist met een noteblock. In het geval van een componist is dat hetzelfde als een writer's block. Hij voelde de drang om een prachtige melodie te schrijven, maar er kwam niets.
In de schaduw van de appelboom, maar dan iets hoger, op een tak, zat een vogel. Hij genoot van de zonovergoten tuin en voelde de drang zijn vreugde uit te jubelen. En ja hoor, daar kwam het! Spontaan als vogels zijn, strooide hij zijn lied uit over het gazon, de struiken, de bloeiende bloemen en de gekwelde componist. Niet zomaar een deuntje, maar een opmerkelijk lange melodie. Meer een soort 'jingle'.
De componist sprong op van vreugde, de vogel vloog op van schrik. De één dacht "hier kan ik wat mee!" en haastte zich naarbinnen om een noteblock te halen. In dit geval een noteblock als een notitieblok.
De ander dacht "onrustig publiek hier, ik ga wel bij de buren in de boom!". De buren hebben immers ook een appelboom en een zonovergoten tuin.
De componist noteerde het melodietje en verzon er nog wat bij. Helaas, geen muziekuitgever die er wat mee wilde, want het had geen 'hitpotentie' of zoiets.
Geen wonder dat ik altijd een noteblock heb, dacht de componist, hier gaat ook weinig positieve bekrachtiging van uit. Hij was het zat om almaar afgewezen te worden. Hij wilde via zijn werk onsterfelijk worden, alleen: dit schoot niet op.
De componist heeft er iets op gevonden. In weer en wind zit hij nu in zijn tuin met zijn blokfluit en speelt het melodietje uit den treure. Hij hoopt vurig dat de vogel het ten lange leste oppikt. Geen onzinnige gedachte, het begin kent het beestje immers al.
Tijdens het spelen droomt de componist van zwermen vogels die de gehele melodie van generatie op generatie doorgeven, tot in de eeuwigheid. Zo krijgt hij eindelijk zijn zin en dartelt zijn lied onsterfelijk door elke tuin. Een lied, waar je de radio voor uitzet...
"Nóg een verhaaltje!" zegt het kind en gaapt.
"Ok, nog ééntje dan..."
"Een héél eng verhaaltje!"
"Goed, daar komt ie: In een appel van de Schaduwboom zat een rupsje angstig te kijken naar de vogel die vlakbij op een tak zat. Want vogels willen altijd rupsjes opeten... O je slaapt al. Nou, komt die rups goed weg dit keer..."
Zo'n kind vraagt dus niet wat al die moeilijke woorden betekenen... Gek.
| Tweet |
