rumsfeld is aardig
Woensdag 02 April 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Wat stond die Amerikaanse minister Donald Rumsfeld er vandaag toch lekker ontspannen bij tijdens de Pentagon-persconferentie. Heel anders dan de afgelopen dagen, toen hij nogal gestrest oogde en kribbig reageerde op vragen die hem niet in z'n kraam te pas kwamen. De BBC trok uit zijn veranderde houding direct de conclusie dat het dus blijkbaar goed gaat met de oorlog in Irak. Helaas, waarschijnlijk te vroeg gejuicht.
ouwe jongens
De kans is groter dat Rumsfeld met een paar slimme medewerkers heeft zitten brainstormen hoe hij die steeds maar op lastige onderwerpen doorzeurende journalisten het best kon inpakken. Het is namelijk totaal geen goede strategie om humeurig en nors kritische vragen af te kappen. Want dan gaat het journaille alle vervelende dingen schrijven of uitzenden die hij nu juist niet in de media wil zien of horen..
Blijkbaar heeft men bij het Pentagon eindelijk ingezien dat de 'ouwejongens-krentenbrood' strategie een veel betere is. Elke populaire leraar van een groep kinderen kan je vertellen hoe de techniek van 'een groep in je zak steken' werkt. En wel als volgt.
sluw
Je natuurlijke uitgangspositie is, dat je een -vooralsnog theoretische- autoriteit hebt. Maar de kunst is die autoriteit ook in de praktijk waar te maken. De groep is van jou en jouw informatie afhankelijk, maar zal eigenzinnig proberen die informatie en daarmee ook jouw autoriteit ter discussie te stellen.
Een sluwe leraar of minister van Defensie zal als standaard benadering de gespeelde vriendelijkheid en welwillendheid kiezen. Gunsten worden verleend aan degenen die zich braaf onderwerpen aan de autoriteit. Nóg meer gunsten worden verleend aan degenen die de neiging hebben tot rebelleren. Echter, bij de geringste aanwijzing dat zij willen afwijken van de lijn die de autoriteit wenselijk acht, worden deze gunsten weer ingetrokken. Het fundament van deze strategie is dus, dat de autoriteit zorgt dat de groep iets te verliezen heeft. En wel zijn vriendelijkheid, zijn welwillendheid, zijn goedgunstigheid.
Een leraar moet een tijdje werken aan dit concept, maar de minister van Defensie van een land in oorlog kan het binnen een dag voor elkaar krijgen. Immers, de afhankelijkheid van zijn mededelingen kan bij deze groep journalisten bijna niet groter zijn. Hun leven hangt er nog net niet van af, maar hun baan meestal wél.
machiavelli
Om dit spelletje zonder gemoedsbezwaren te kunnen spelen, moet de autoriteit in kwestie over een bepaalde Machiavellistische inslag beschikken. Zeker iemand als Donald Rumsfeld is dit naar alle waarschijnlijkheid wel toevertrouwd. Een kwinkslag af en toe, een persoonlijke verbale aai over de bol hier en daar ('very good question'), waar nodig een harde afstraffing, het hoort er allemaal bij.
Kortom, jongens en meisjes journalisten, denk erom: we hebben het nu nét zo gezellig en gemoedelijk met elkaar, dus niet de sfeer verzieken met een al te vervelende vraag. Wie weet beloont de Amerikaanse Minister van Defensie Donald Rumsfeld himself je dan morgen door zómaar inééns je voornaam nog te weten!
Hij zei 'Jim' tegen me!
| Tweet |
