Ons soort mensen
Woensdag 14 Augustus 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
Fiona de Vilder, de beoogde LPF-staatssecretaris Emancipatie- en Gezinsbeleid, heeft het niet slim aangepakt. Ze heeft de post niet aanvaard omdat ze de emotionele druk niet aankon. Ferry Hoogendijk werd daar knap giftig over, want dat is niet de manier waarop de zaken binnen de LPF geregeld horen te worden. Eérst aantreden, opdat je in aanmerking komt voor de financiële regelingen die uit zo'n functie voortvloeien. Zoals wachtgeld of een fijn pensioen op kosten van de kiezers. Daarná mag je slappe knieën krijgen.
Nee, dan had Philomena Bijlhout het allemaal beter bekeken. Die vulde eerst haar pensioengat, gaf toen pas toe dat ze bij ze bij Scouting Bouterse had gezeten en liet zich vervolgens nog een riant wachtgeldje aanmeten.
Ook Mat Herben kan al gaan oogsten. We hoeven heus niet de illusie te hebben dat zijn vakantie in Italië volledig is verpest door het feit dat men hem niet meer als fractievoorzitter wilde. Herben is binnen.
Hoe lang zit dit kabinet er nu? Hoeveel LPF-coryfeeën hebben in die luttele weken al de pijp aan Pim gegeven? Logisch dat er onmiddellijk bezuinigd moet worden!
Wat is dat toch voor een partij, die LPF? Ik zal het u zeggen: de LPF is een Lekkere Profiteurs Fractie, een Losers Pensioen Fonds. Een zooitje baantjesjagers en zakkenvullers. Men ziet zijn kans schoon en noemt het ondertussen 'een nieuwe uitdaging'.
Hilbrand Nawijn, onze minister van Justitie, ruilde zelfs zonder gemoedsbezwaren zijn CDA-lidmaatschap in voor dat van de LPF. Want een ministerspost levert tenslotte meer op dan dat lullige wethoudersbaantje voor het CDA in Zoetermeer.
Slotvraag aan al die LPF-stemmers uit de achterstandswijken: kunt u zich nog een beetje identificeren met deze club van platen- en havenbaronnen, Bentlyrijders, voormalig topambtenaren en directeuren? Weet u al hoe ze 'erbij zitten'?
Dat was toch de grootsheid van Wim Kok: die is altijd bij mij verderop in de straat blijven wonen...
| Tweet |
