bedscènes (2)
Woensdag 31 Juli 2002 in categorie Waargebeurde verzinsels
De hoge bejaardenhuizendichtheid in deze buurt maakt dat er op een bankje nogal eens een tachtigplusser naast je neerzijgt. Die begint dan prompt over het weer of over 'die buitenlanders'. Zo niet Piet. Die praat over seks. Piet lust er wel pap van zo te horen. Ik geef toe dat ik zijn verhalen aanmoedig, want ze zijn interessanter dan het weer. Het kan me niet schelen of hij ze wel of niet verzint.
Piet is weduwnaar en verblijft in een uitermate groot verzorgingshuis hier vlakbij. Piet heeft de mazzel dat hij nog behoorlijk fit is. Zoals bekend wonen er aanzienlijk minder mannen in bejaardenhuizen dan vrouwen. En dus voelt deze heer zich als de haan in het kippenhok. Want er is duidelijk vraag naar potente Piet. Beweert hij althans. Want aan het merendeel van de langsschuivende dames lijkt me niet veel levenssap meer te ontwringen.
Maar Piet ziet dat anders.
"Laatst scharrelt daar zo'n krom vrouwtje 's nachts door de gangen. Achter haar rollator. Maar ondertussen wèl met haar kontje wiebelen."
"Kon dat niet gewoon door d'r kunstheup komen, Piet?"
"Niks kunstheup. Ik heb daar kijk op. Geloof me maar."
"Wat deed jij trouwens daar 's nachts op die gang?"
"Mijn sociale plichten vervullen natuurlijk, willige dames aan hun gerief helpen."
"Ja, ja..."
"Ik ben daar natuurlijk meteen even van achteraf overheen gegaan..."
"Over die rollatordame? Ik hoor het al: jij laat er geen gras over groeien."
"Precies! Ik zei alleen wèl: je moet onderwijl wèl effe in die handremmen blijven knijpen wijffie, anders staan we straks zó aan 't eind van de gang!"
En dan wrijft Piet vergenoegd in zijn handen, terwijl hij ondertussen veelbetekenend naar de duiven grijnst die aan zijn voeten voor de bank dribbelen.
"Nee, breek mij de bek niet open...", zegt hij langs zijn neus weg.
Dit is natuurlijk regelrechte uitlokking.
"Komen ze ook wel op je kamer Piet, de dames?"
"O, zo vaak! Over aanloop heb ik niks te klagen."
"Trek je dat allemaal nog wel op jouw leeftijd?"
"Zeer zeker wel! Het gaat soms alleen wat trager, nietwaar? Maar dat maak ik van tevoren wel altijd goed duidelijk. Ze moeten een beetje geduld met me hebben..."
"Dat is wel bespreekbaar dus..."
"Niet eens zozeer bespreekbaar, ik heb speciaal zo'n soort wandtegeltje vlak boven mijn bed hangen."
"Wandtegeltje?"
"Ja, daar houden die vrouwen van. 'O, wat een leuk wandtegeltje heb je daar, Piet!' Gaan ze altijd onmiddellijk staan lezen. En dan is het daarna vanzelf duidelijk dat het niet direct een vluggertje wordt."
"Dan ben ik toch benieuwd wat daar op dat tegeltje..."
"Een spreekwoord: Komt tijd, komt zaad!"
Ik lig dan meer dan vijf minuten in een snikkende lachtflauwte over de leuning van de bank.
"Gewoon een kwestie van een beetje pielen met een viltstift..."
Ja, Piet, ik snap het...
| Tweet |
