bar mitzwa
Zondag 12 Mei 2002 in categorie Satire
Gisteravond schoot een Palestijn in het rond op een Bar Mitzwa feest. Vijf doden, de Palestijn maar niet meegeteld, want die was feitelijk al dood voordat hij er heen ging, de Israëliërs kennende.
Toevallig ga ik morgen ook naar een Bar Mitzwa feest. Voor de eerste keer. Ik loop al een paar dagen te dubben wat ik aan zal trekken. Maar dat probleem is nu voor een deel opgelost: weet iemand waar ik een kogelvrij vest kan huren?
Welbeschouwd wonen wij in het soort beloofde land dat de Joden ooit in het vooruitzicht was gesteld.
Onze belangrijkste zorgen betreffen de euro en de wao-instroom.
Bij vliegtuiglawaai bellen wij de klachtenlijn van Schiphol.
Bij helicoptergeluid gaan sommigen van ons actie voeren tegen iets nuttigs als de trauma-helicopter.
Aan bulldozers ergeren we ons alleen wanneer we er met een slakkengang achter moeten blijven rijden.
Een militair op straat is een beziens-waardigheid. Meestal is het dan ook nog een manneke rond de VUT-leeftijd met krijgshaftige snor en lullige aktentas.
Dat is in Israël en Palestina wel anders. Wanneer je in Palestina een bulldozer hoort kun je maar beter niet juist op de wc zitten. Anders zit je een minuut later op de pot in het vrije veld voor het hele dorp te kijk. "Allah oe akbar", mompel je nog even bedremmeld, eigenlijk tegen beter weten in. Je eer is aangetast en je zweert wraak.
Als je in Palestina een helicopter hoort is het raadzaam om de ramen tegen elkaar open te zetten. Je hebt dan nog een minieme kans dat die raket het ene raam in en het andere weer uit gaat.
Wie in Israël te gast is in een modern huis, krijgt steevast de 'beveiligde kamer' te zien. Dat is een kamer met een gepantserde, gasdichte deur en dito ramen. Stel u rustig de deur van een bankkluis voor. Zo ver gaat dat in sommige gevallen. De angst voor Katuscharaketten of giftige Scuds van Saddam.
Ga naar de supermarkt, het restaurant, het museum, het theater, het winkelcentrum,
het station, het vliegveld of welke openbare gelegenheid dan ook: steevast is daar strenge bewaking. Tas opendoen, armpjes in de lucht voor de scanner die langs je lijf wordt gehaald.
Op straat ziet het groen van de dienstplichtige jeugd. Zij dragen geen snor en een aktentas maar een Uzi of welk merk dan ook in de mode is. 's Avonds slapen zij met het wapen onder hun bed.
Wanneer je in Israël in de rij staat probeert iedereen voor te dringen. Dat is deels onbeschoftheid, deels lijfsbehoud. Want in een rij kun je beter niet staan. Zeker niet bij een disco. Daar staat soms ook een Palestijns party-beast dat even helemaal uit z'n dak wil gaan tussen het door hem uitverkoren volk.
Een Palestijnse jongeling blies zichzelf op. Tussen zijn resten heeft men zijn edele delen ongeschonden teruggevonden. Hij had ze van extra bescherming voorzien. Dit met het oog op de 27 maagden die in het hiernamaals op hem zouden wachten. Die maagden waren hem althans door de baardige Hamasbejaarden in het vooruitzicht gesteld. Daar gaat je martelaarschap. De maagden zien je aankomen: wat is dat voor lul?
Een buschauffeur in Jeruzalem, Haifa of Tel-Aviv zou met liefde het late zaterdagavonddienstje van een Noord-Hollandse collega overnemen. Wat nou dronken disco-gangers, junks of zwartrijders? Toch weer levend het eindpunt gehaald? Nou dan! Eitje!
Als je in Israël... als je als kind in Israël je Bar Mitzwa viert, loop je de kans dat die eerder genoemde van de pot gerukte Palestijn je feestje komt 'opleuken'.
willen god en allah zich melden aan de onderhandelingstafel!
| Tweet |
