het muziekstokje
Maandag 10 December 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Dat was even aangenaam verrast schrikken gisteravond. Verbal Jam staat kennelijk nu officieel op de weblogkaart. Door mijn gewaardeerde collega-logger Bob kreeg ik namelijk het stokje toegeworpen . En ik ben daar natuurlijk direct opgetogen keffend achteraan gespurt.
Toen ik weer hijgend bij zinnen kwam bleek het stokje in mijn geest alras de vorm aan te nemen van een stok en vervolgens van een knuppel in mijn hoenderhok.
Want wat draai ik voor muziek, wat zit er in mijn cd-speler? Doorgaans de muziek van mijn vriendin, dus Israëlische muziek. Dat zal ik jullie niet aandoen. Over het algemeen is Israëlische muziek van het genre BZN, maar dan onverstaanbaar.
Ikzelf neem mijn toevlucht tot mijn Terratec M3PO, een MP3 speler. En ook nu is deze mijn redding. Hij bespaart mij de moeilijke keuzes. Want ik vind heel veel muziek goed. Ik heb daarom een cd met vele uren mp3's er standaard inzitten. Mijn eigen 'best off', van alle tijden. Ik draai zelden hele cd's van een artiest.
Ik heb M3PO dus op 'shuffle' gezet en de eerste drie nummers die het apparaat ophoestte genoteerd.
Dat zijn:
1) The Cars: 'Shake it up'
2) Mark Knopfler: 'What it is'
3) U2: 'October'
En daarna voel ik me meteen vreselijk schuldig over alles wat ik niet heb kunnen noemen. Vorige week denderde natuurlijk veelvuldig Het Goede Doel uit de boxen met de live uitvoering van 'Sinterklaas'.
Wie heb ik allemaal verloochend? Peter Gabriel, Pink Floyd, Mink DeVille, The Pretenders, The Beatles, John Lennon (wie heeft nog 'Working class hero' voor me?), The Police en Sting in z'n uppie, Bruce Springsteen, The Rolling Stones, The Waterboys, Tanita Tikaram, Nick Cave, Madonna, The Blues Brothers, Iron Butterfly, Janis Joplin, Cindy Lauper...
Jullie begrijpen: ik ben geen twintig meer.
Ik heb voorts de aanvechting bedwongen om ijdel te gaan zitten wezen door mijn zelfgeschreven nummers op te gaan sommen. En ik heb zo'n vermoeden dat ik daarin niet de enige weblogger ben. Ik draai nog niet zolang mee in dit creatief circuit, maar ik ben ervan overtuigd dat er naast het webloggen nog heel wat gecomponeerd, geschilderd, gefotografeerd, gekleid en gebeeldhouwd wordt. Nederland is een heel kunstzinnig land. Alleen jammer dat je jezelf zo pretentieus moet opblazen om boven te komen drijven.
Daarom blijft veel kwaliteit ongezien en ongehoord.
Shit, ik dwaal af. Terzake. Ook Bach, Chopin, Satie heb ik buiten beschouwing moeten laten. "Gelukkig maar!" hoor ik menigeen denken. Toch waren deze Back Street Boys uit verleden eeuwen de grondslag voor onze hedendaagse pop, jazz, house, hiphop en techno.
Neem Bach. Stop hem in je walkman. Neem een herfstdag als vandaag (helder, zonnig, af en toe wat mistig). Neem de fiets. Neem de route naar een bos waar het stil is. Zet een pianoconcert van Bach aan. Neem van mij aan: dat swingt als straks die blonde Argentijnse op d'r vrijgezellenparty.
O ja, laat ik die stok doorgeven. Aan Xiffy. Ongeveer gelijk met mij met loggen begonnen, dus we hebben elkaars hand in het enge begin een beetje vastgehouden.
mijn vader: kan die muziek wat zachter?
| Tweet |
