Archief: artikelen van
Maandag 10 Februari 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken, Politiek & Maatschappij
"Zeg Laura..?"
"Ja, George..."
"Ben je in de keuken?"
"Joe!"
"Zeg, dat lijstje dat jij laatst in mijn colbertje vond... Heb jij dat nog ergens?"
"Dat met die knelpuntjes? Dat hangt hier. Bij de andere boodschappenbriefjes. Op 't prikbord."
"Knelpuntjes?"
"Nou ja, zoiets, aandachtspuntjes, probleempuntjes, whatever..."
"Weet je nog hoe ik daaraan kom?"
"Dat heb je toch van die neger gekregen, hoe heet ie ook weer, Kofi ofzo..?"
"O, ja die... Had dus eigenlijk wel metéén weggekund."
"Nu wegdoen dan?"
"Eh... Nou... Lees 's een paar dingen op, Lauralove..."
"Effe kijken hoor... Hele Islamitische wereld tegen je, Koerdenopstand, Turkije wil deel Irak, Iran wil deel Irak, aanval op Israël, vergeldingsactie Israël... Luister je?"
"Ja, ja, liefje... Ga door..."
"Onrust in Egypte, rellen in Jordanië, raketten op Koeweit, oliebronnen Irak in brand, scheuring binnen de Nato... Zeg George..."
"Ja, honey?"
"'t Is wèl tamelijk láng, dat lijstje..."
"Vind je? Staat er nog meer dan?"
"Eigenlijk alleen nog iets over nieuwe gevechten in Afghanistan en milieurampen..."
"Hmmm..."
"Wat zeg je?"
"Geen touw aan vast te knopen. Kan ik niks mee. Donder maar weg!"
En dan stonden de Belgen er nog niet eens bij!
Woensdag 05 Februari 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels, Verhelderende Gesprekken
Heeft u het interview van Tony Benn met Saddam Hussein ook gezien in Zembla? Zo nee, dan hebt u echt iets gemist! Al was het alleen maar om de leugens van de andere kant nu ook eens rechtstreeks te horen. Heeft u het wél gezien, dan vindt u hier de verklaring van menig vreemd verschijnsel tijdens het interview.
Het zal u niet zijn ontgaan dat er tijdens het vraaggesprek twee ambtenaren ijverig zaten mee te schrijven. Die stoppen pas met notuleren wanneer Sadam daartoe opdracht geeft. Achteraf was er echter nog heel wat commotie, waardoor Saddam het commando 'stop' even vergat.
Vandaar dat wij beschikken over de transcriptie van een woordenwisseling tussen Saddam en zijn mediatrainer, die tijdens het hele gebeuren buiten beeld aanwezig was.
Lees verder...
Dinsdag 07 Januari 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels, Verhelderende Gesprekken, Israël en het Midden-Oosten
"Hi, Ahmed, gaat 't een beetje daar?"
"Nah, moeilijk hè... Je weet 't..."
"Is moeders thuis?"
"Nee, die is effe weg, effe janken weer."
"O, vanwege Gretta?"
"Weet ik veel hoe dat mens heet!"
"Ja, da's Gretta Duisenberg."
"Whatever, er zijn camera's bij, dus dan moet ma weer effe opdraven."
"Uiteraard! Jouw moeder jankt als de beste, daar kan die hele Israëlische PR niet tegenop!"
"Spot er maar mee. We zitten hier al diep in de shit en dan komt er ook nog eens zo'n Nederlandse maftrien hier lopen snotteren."
"Je moet wat over hebben voor de goede zaak natuurlijk, ze is solidair."
"Ja, eh, moet ze bij Sharon en Arafat wezen, niet bij ons. Gaat ze nog een beetje lopen goedpraten dat sommige van die gekken hier zich opblazen in Tel Aviv. Krijgen wij weer de raketten voor de kiezen. Klaar ben je met die gasten."
"Ja, Ahmed, je hebt 't er maar druk mee..."
"Zo is dat! Zeg, ik ga weer effe puinruimen als je 't niet erg vindt..."
"Nee, joh, laat je door mij niet ophouden. Ik spreek je!"
O ja: voor het geval u dit stukje misplaatste spotternij vindt: de serieuze mening staat al lange tijd hier en hier.
Anders krijg ik straks Willibrord Frequin op m'n dak...
Maandag 06 Januari 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken
Er staat een Saab van middelbare leeftijd verlaten langs de weg. Hij heeft een lekke band. Dat is pech, maar nog meer pech is, dat het daar betaald parkeren is. De ruitenwisser fungeert alleen nog maar als paperclip voor een stapel bonnen.
Ik zie een vrouw in uniform. Zij staat voor de Saab in de karakteristieke parkeerwachter-die-een-bekeuring-schrijft houding. De pdebs-houding is: nadrukkelijk ferm op één standbeen, het andere been bijna provocerend schuin en strak zijwaarts op het trottoir geplaatst, het hoofd ernstig en geconcentreerd gebogen naar het uitschrijfproces.
In een impuls loop ik op haar toe.
"Mag ik even iets zeggen?" vraag ik de parkeerwachterdame.
Zij kijkt wantrouwend schuin op van haar bonnenboekje.
"Jaaaa...?"
Het klinkt een beetje onwelwillend, zo van 'als het dan per se moet', want een gesprek met 'het publiek' betekent doorgaans gedonder.
Ik vertel haar vriendelijk: "Nu kom ik om precies te zijn al sinds 20 oktober langs deze plek. Toen stond deze zielige Saab hier óók al. Ik zie alleen maar de stapel bonnen dikker worden, maar verder gebeurt er niets. Ik zie u nu weer zo'n bonnetje schrijven. Is dit niet een beetje bureaucratisch? Wordt het niet eens tijd het ding eens weg te slepen?"
Blijkbaar inmiddels gerustgesteld dat ik de Saab-eigenaar niet ben ontdooit haar toon en glimlacht zij een brede Surinaamse glimlach.
"Hij staat er zelfs al sinds september! En we moeten blijven schrijven, want anders gebeurt er helemáál niets meer, dan slepen ze hem nooit meer weg. Bij het tennispark verderop heeft er eentje zelfs negen maanden gestaan."
Ik begrijp dat de wegsleepdienst kennelijk weer een andere afdeling is.
Uit eigen beweging licht zij nog toe: "En er wordt gewoon nog wegenbelasting voor betaald, dus we kunnen verder niks..."
Ik loop verder met de woorden: "Misschien is dit dan wel voordeliger dan een parkeervergunning..."
Ik ben nog vergeten te vragen waarom ze in dit stadsdeel niet aan wielklemmen doen. Zal wel komen omdat het hier Buitenveldert heet, een dure wijk in Amsterdam waar de kans groter is dat je als parkeerwachter door een belangrijke advocaat wordt afgeblaft.
Tja, wat kunnen we anders doen dan zuchten...
Donderdag 28 November 2002 in categorie Politiek & Maatschappij, Verhelderende Gesprekken, Waargebeurde verzinsels
Joris Voorhoeve vindt het gewichtig om telkens 'naar mijn gevoelen' te zeggen in plaats van 'naar mijn idee' of desnoods gewoon 'naar mijn gevoel'.
Naar mijn gevoelen wordt er in de echtelijk bedstee van die Voorhoeve-vent vást net zo gewauweld.
"O Joris, gevoel jij wat ik gevoel?"
"Nou en of! Naar mijn gevoelen staat uw enclave op het punt door mij ingenomen te worden!"
"O ja, Joris, néém me! Kom op met dat Voorhoevevoorvocht van je!"
"Rustig lieveling, we mogen in deze kwestie geen overhaaste acties nemen. Eerst wat Voorhoevevoorspel. Want naar mijn gevoelen is mijn wapen nog wat slapjes..."
"Maar Joris, dan kun je toch luchtsteun inzetten?"
"Heb jij de fietspomp onder je kussen dan?"
Enzovoorhoeve...
Zaterdag 02 November 2002 in categorie Verhelderende Gesprekken, Observaties & Kritische beschouwingen
Tot dusver komt de discussie over normen en waarden veelal niet verder dan stormen van woorden. Het is vooral een media-hype, krijg ik de indruk.
De meeste Nederlanders gedragen zich ongetwijfeld heel behoorlijk en beseffen donders goed de waarde van bepaalde normen. Die zijn namelijk universeel: je houdt je handen thuis, blijft van een ander z'n spullen af en je probeert vriendelijk te zijn. Samengevat op het wandtegeltje: wat gij niet wilt dat u geschiedt... enzovoort.
Succes is gegarandeerd wanneer je een ander bewust complimenteert wanneer hij of zij je prettig behandelt. Eén compliment en die ander z'n dag kan al niet meer stuk.
Ik sta bij de haringkar. Een oude baas komt aanlopen en zegt tegen de Volendammer: "Je krijgt nog geld van me. Van dat harinkie."
Hij heeft natuurlijk een half uur geleden onder het nuttigen van de haring zó uitgebreid staan ouwehoeren, dat hij daarna per ongeluk zonder betalen is weggelopen. Omstandig verontschuldigt hij zich.
De haringbaas haalt z'n schouders op en lacht: "Geeft toch niks. Ik denk die komt wel terug!"
Wie netjes terugkomt om z'n haring te betalen heeft het begrepen, van die normen en waarden. Zo simpel is dat.
Niet lullen, maar doen dus...
Dinsdag 29 Oktober 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname, Verhelderende Gesprekken
Achter de schermen is het hier een bende. Daarom zijn we qua layout even het een en ander aan het opschonen, afwerken, uitmesten, omzetten, indelen, afkrabben, polijsten, schaven en schuren.
Tijdens de verbouwing gaat de wanhoop natuurlijk gewoon door, want makkelijk is zoiets niet.
Mochten wij enige schade aanrichten, dan halen wij die later wel weer in. Dus even geduld a.u.b.
"Moet dat nou altijd met zoveel omhaal van woorden worden gebracht?"
"Ja, dat is leuk, toch?"
"Dus jij kunt niet gewoon zeggen dat hier efkes aan de layout gewerkt wordt?"
"Nee, op deze manier klinkt het veel gewichtiger."
"Zeg toch waarop het staat! Mensen: als hier alles door de war ligt is die amateur weer aan het werk. Komt allemaal goed!"
"Geen wonder dat jij eeuwig en altijd een onderknuppel blijft! Jij kunt niet hoogdravend denken!"
Wat zo'n logo niet teweeg kan brengen!
