Archief: artikelen van
Dinsdag 13 Juli 2004 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Van oudsher worden de kantoren in de wereld bevolkt door kantoorratjes. Natuurlijk is niet iedereen die op een kantoor werkt een kantoorratje. Stel je voor zeg! Nee, gelukkig niet! Integendeel, de meeste mensen op een kantoor zijn heel normaal en heel aardig. Maar tussen hen in vind je her en der zo'n kantoorratje. Vanonder een grote berg saaie administratie loert hij vals om zich heen. Het kantoorratje heeft een bureau, een telefoon en een stoel met een doorgesleten zitting. Tien tegen één dat hij ook een stempelmolentje heeft staan. Vanaf die plek teistert hij de buitenwereld met zijn rattigheden.
Lees verder...
Maandag 12 Juli 2004 in categorie Klein Proza
Er is er één jarig hoera en we zijn uitgenodigd om te komen eten. Dat is gezellig en het scheelt weer een keertje koken. Hoewel, feitelijk moeten we het tòch zelf klaarmaken, want we gaan gourmetten. De familie waar wij eten heeft een geavanceerde gourmetset, geheel elektrisch met kleine pannetjes die zijn voorzien van antiaanbaklaag. Wij worden daarom vooraf beleefd verzocht niet met de vork in de gourmetpannetjes te harken, maar het bijgeleverde houten spateltje te gebruiken.
Lees verder...
Donderdag 08 Juli 2004 in categorie Knipsels
Kees Tamboer schreef in het Parool van 6 juli een uiterst verhelderend stuk over de hypotheekrenteaftrek. Maar daar gaat het nu even niet om, intrigerend is de kop boven het artikel: '
Joop Wijn zit te slapen'. Aha! Betrapt! Deze staatssecretaris van Financiën doet dutjes onder werktijd!
Nou, daar weet onze minister De Geus wel raad mee! Want
slaapdiensten zijn volgens hem geen werk. Daar hoort een lagere salariscategorie bij.
Dus Joop: inleveren!
In 't parlement zitten ze ook maar al te vaak te pitten.
Dinsdag 06 Juli 2004 in categorie Knipsels
Het Parool van 6 juli bericht over El Hoceima in Marokko. Het dorp werd in februari getroffen door een aardbeving, maar heeft nog weinig hulp ontvangen voor herstel. De waterputten zijn verwoest. Vroeger haalden de ezels het water, maar die zijn dood. Dus ja, wat doe je dan...
Dinsdag 06 Juli 2004 in categorie Media
De tekst is van een huiveringwekkende achterlijkheid, maar eigenlijk is het kunst. Althans volgens Victor Koppe, de advokaat van de Haagse rapgroep DHC ('Den Haag Connection'). DHC kreeg het Openbaar Ministerie achter zich aan vanwege een
raptekst getiteld 'Hirsi Ali
Diss', waarin VVD Tweede Kamerlid
Ayaan Hirsi Ali in grove bewoordingen wordt bedreigd en vernederd.
Het actualiteitenprogramma Nova vond de Hirsi Ali Diss op internet, zocht de makers op en maakte er een fijn nationaal schandaal van. Hirsi Ali deed aangifte en geheel in de kordate geest van deze tijd werden de makers gearresteerd, werden hun huizen doorzocht en werden zij krachtig om de oren geslagen met loodzware wetsartikelen waarop extreem lange gevangenisstraffen staan. En vanaf dat moment begonnen er een paar zaken door elkaar te lopen...
Lees verder...
Maandag 05 Juli 2004 in categorie Grijze Golfslag
Cornelis is 93 en Johanna 79. Het zijn mijn ouwelui. Daar heb ik heel wat mee te stellen. De ouwelui van tegenwoordig worden namelijk steeds ouwer en luier. Vooral Cornelis. Van mij mogen ze, maar je bent er mooi klaar mee af en toe.
Volg hun wederwaardigheden in de real life soap 'Grijze Golfslag'!
deel 3: de kont tegen de krib
Cornelis had hier niet direct van terug en dus zette ik door.
"Waar zie je nu eigenlijk tegenop? Tegen het feit dat je moet verkassen of tegen de rompslomp?"
Tegen de rompslomp. Ik maakte duidelijk dat de enige rompslomp voor hem bestond uit: opstaan uit zijn leunstoel, zich laten vervoeren naar het nieuwe adres en zich aldaar weer comfortabel in de volgende leunstoel laten zakken. Dat viel dus mee.
"Nou ja, dan moeten we het maar doen," sprak hij tot onze verbijstering. Ik zag Johanna op slag tien jaar jonger worden. Ze geloofde haar oren niet.
Lees verder...
Zondag 04 Juli 2004 in categorie Klein Proza
Sommige mensen zijn bang voor de tandarts. Ik niet, ik ga er fluitend heen. Of ik ook fluitend terugkom is een andere kwestie, maar dat ligt meestal aan een nog niet uitgewerkte verdoving. Ik heb trouwens een beetje een literaire tandarts, want zij is een lieve jonge vrouw die is vernoemd naar de titel van een boek.
Ik lig weerloos achterover in de stoel en terwijl mijn tandarts lekker aan het klussen is, krijg ik de tijd om na te denken. Over het beroep van tandarts bijvoorbeeld.
Zo realiseer ik me eigenlijk nu pas dat ik best een intieme relatie met mijn tandarts heb. Want regelmatig brengt haar werk met zich mee dat haar borstkas en de bijbehorende ornamenten zich op minder dan een decimeter afstand van mijn gezicht bevinden. Dat sta ik slechts een enkeling toe. Maar mijn tandarts vertrouw ik wel, die maakt daar geen misbruik van.
Lees verder...